نگاه من

وقتهاییکه حال دارم پیاده رویهای صبحگاهی خیلی سرحال ترم میکنه و روزم رو میسازه، برعکس روزهاییکه به زور از خواب پا میشم و چشمامو باز نمیکنم که خوابم نپره. امروز از اون روزهای مدل اوله. از اون وقتهاییکه با خودم حال میکردم  و موقع راه رفتن هر جا بودم به جز اونجایی که حضور فیزیکی داشتم. انقدر غرق بودم که صدای ماشینها دور بود، چهره آدمها محو بود، خودم بودم و خودم. انقدر بافتم و بافتم که خودم هم نفهمیدم بالاخره آخرش به کجا رسید. عاشق این خیالبافیهای هرازگاه خودمم که میبرتم به یه عوالم دیگه و میتونم هر چقدر میخوام اونجا واسه خودم بگردم و خوش باشم.

آخر ساله! باورم نمیشه، به همین زودی سال ۸۵ تموم شد. امروز به تقویم روی میز نگاه کردم.. فقط هفت روز. و این هفت روز هم پر سرعتتر از بقیه روزها میره و یهو میبینی نشستی پای  هفت سین. امسال رو دوست داشتم، نمیگم با همه بدیهاش چون خوبیهاش انقدر بیشتر از بدیها بوده که اونها دیگه به چشم نمیان. امسال خیلی متفاوت بود برام. خیلی رنگی، خیلی خاص، خیلی قشنگ، خیلی پر ماجرا و خیلی هیجان انگیز. عاشق این هیجاناتیم که نفستو حبس میکنن و قلبتو میارن تو دهنت. عاشق لحظه هاییم که گر میگیری از خوشی و مستی و لذت. عاشق روزهاییم که انگار به فرمان تو حرکت میکنن، اگه تو بخوای، تند و اگه تو بخوای، کند، عاشق وقتهاییم که حرف کم میارم و همینطور اون وقتهایی که یک بند حرف میزنم و میخونم و میرقصم و خل میشم. عاشق شبهاییم که پر از عاشقانه های شیرینه، عاشق دیوونه بازیهاییم که خودتم نمیدونی چطوری میتونی توشون غرق بشی، عاشق غافلگیریهاییم که واقعا شوکه ات میکنن و عاشق...  عاشق تو ام.

من به این باور رسیدم که میشه پر از امید بود، میشه سرشار از انگیزه بود، میشه غرق شد تو خوشبختی و میشه با آرامش و عشق زندگی کرد.