تو زندگی خیلی پیش میاد که بارها و بارها به خودت میگی از دیگران انتظار زیادی نداشته باش، یا شاید ساده تر اصلا هیچ انتظاری نداشته باش چون وقتی از کسی حتی نزدیکترینها و عزیزترینها انتظار نداشته باشی هیچ چیزی بهت بر نمیخوره و ناراحتت نمیکنه .. چون دیگه توقعی نداشتی که حالا از عملها و رفتارها شوکه بشی، دلخور بشی، غمگین بشی یا عصبانی بشی. وقتی انتظار نداری بهتر برخورد میکنی و کمتر آسیب میبینی ، کمتر بهت فشار میاد و کمتر بهش فکر میکنی.. راحتتر میگذری و راحتتر فراموش میکنی.. وقتی انتظار نداری شاید حتی یه حرکت یا یه رفتار یا یه حرف خوشحالتم بکنه چون تو که انتظاری نداشتی پس ممکنه غافلگیر بشی و یهو تو یه موقعیت خوشایند قرار بگیری... البته همیشه عکسش هم وجود داره و ممکنه هیچوقت هیچوقت هیچوقت موقعیت خوشایندی پیش نیاد که تو رو تو یه غافلگیری لذت بخش قرار بده.. به هرحال زیاد هم فرقی نمیکنه، چیزی که فرق میکنه و مهمه اینه که تو از کسی هیچ انتظاری نداشته باشی.. خیلی سخته ولی ارزشش رو داره که برای رسیدن بهش تلاش کنی.. هر چند روز، هر چند ماه، هر چقدر که لازمه....
پی نوشت: وقتهایی که حالم خوب نیست فکر میکنم هیچکس حالمو نمیفهمه و درکم نمیکنه، فکر میکنم خیلی مظلوم واقع شدم که انقدر مورد بی توجهی و بی مهری قرار گرفتم. وقتهایی که حالم خوب نیست احساس تنهایی میکنم..
