دیشب فیلم Memoirs of a Geisha  ساخته Rob Marshal رو دیدم. فیلمش معرکه بود. یه خورده طولانی هم بود ولی خیلی قشنگ همه احساسات یه بچه، یه دختر و یه زن رو به نمایش گذاشته بود. موسیقی فیلم عالی بود و صحنه های قشنگ خیلی داشت، انقدر با نقش اول فیلم همذات پنداری میکنی که وقتی که اون به چیزی که میخواد میرسه انگار خودت رسیدی و از خوشحالی ذوق میکنی.. خیلی وقت بود فیلم به این قشنگی و تاثیر گذاری ندیده بودم.. داستان فیلم رو تعریف نمیکنم که شماهام برین ببینین. فیلم دید آدم رو به مسائل انقدر تغییر میده و انقدر از زاویه دیگه همه چیز رو بهت نشون میده که آخرش خودتم باورت نمیشه که اینطوری هم میشه نگاه کرد.. به هرحال از دستش ندین

امروز حال و حوصله ندارم. دلم گرفته... از روزگار و از همه چی

پ.ن. بعضی وقتها فکر میکنم می تونستم یه هنر پیشه موفق بشم ولی افسوس که کسی کشفم نکرد. امروز عین منگ ها شدم، همش تو هپروتم، دلم خیلی گرفته . داشتم با همکارم حرف می زدم یهو تو همون لحظه دلم خواست گریه کنم که اگه جلو خودم رو نگرفته بودم می تونستم های های اشک بریزم.. دیوونم نه؟ نمیدونم چه مرگمه.... انگار یه چیزی رو از دست دادم که هنوز نمیدونم چیه ولی از الان دارم واسش ناراحتی و دلتنگی میکنم... دیگه امیدی نیست احتمالا