نمیدونم چرا جدیدن حوصله آدمهای اطرافم رو ندارم و تا یکی یه چیزی بهم میگه میخوام باهاش دعوا کنم. به نظرم همه غیر منطقی شدن و هیچکس حرفمو نمیفهمه. از آدمهایی که زود باهام صمیمی میشن اصلا خوشم نمیاد، البته حوصله آدمهای خشک و جدی رو که اصلا ندارم ولی دوست ندارم هنوز هیچی نشده زود باهام خودمونی بشن و از هر دری حرف بزنن و شوخی کنن. خوبه که حد و حدود یه سری چیزا رعایت بشه. تازه جالبه که زود قاطی میشن و وقتی برخورد جدی تورو میبینن بهشون بر هم میخوره.. عجیبه والا..
دیروز فیلم ازدواج به سبک ایرانی رو دیدم. با مزه بود، تنها تعریفش همینه چون نه جای بحث جدی و نقد و بررسی داشت و نه انقدر بد بود که بگی مزخرفه .. فقط با مزه بود و یه سری جاهاشو دوست داشتم
حوصله ندارم دوباره. . امروز بازم از اون شنبه هاست.
پ.ن. حس می کنم تکراری شدم. منظورم قیافمه. هروقت میرم جلو آینه میگم باید یه حرکتی بکنم که حسابی متفاوت بشم ولی اصلا حوصله مو رنگ کردن ندارم چون عین احمقها میشینم به اون وقتی که موهام از تو ریشه در میاد و بد ریخت میشه فکر میکنم و میگم ولش کن کی حوصله داره. هرجی هم ناخنهام رو هر روز یه مدل درست میکنم و هی موهام رو فر میکنم، صاف میکنم، می بندم، باز میکنم بازم فایده نداره.. باید یه فکر اساسی کرد.