چرا

چرا من نمیخوام بعضی چیزها رو قبول کنم، چرا من وقتی ناراحتم و دارم از غضه میترکم نمیتونم حرف بزنم و فقط اشک تو چشم جمع میشه، چرا الان دلم میخواد گریه کنم، چرا امروز هوا یه خورده ابری تر از دیروزه، چرا آدمها همدیگرو دوست دارن، چرا من به دوستام عادت میکنم، چرا نمیخوام از دستشون بدم، چرا دلم برای بقیه تنگ میشه، چرا من حالم بده، چرا باید کار کنم، چرا هیچی واسم جالب نیست،  چرا زندگی اینطوریه، چرا من دارم غر میزنم، چرا.. چرا... چرا

چرا وقتی دوستاتو که برای به دست آوردنشون زحمت کشیدی باید از دست بدی، هر چند باهاشون خاطره های کم ولی به یاد موندنی داشته باشی، چرا زندگی با آدم بازی میکنه و آدم با خودش میبره که این همه فاصله بیفته بین آدمها..

من حالم بده، دلم گرفته .. خیلی زیاد

نمیدونم چرا با اینکه دنیا این همه بزرگه، آسمون این همه بلنده و زمین این همه گرده من باز هم دلم میگیره... چرا...

من نمیخوام چیزهای با ارزشمو از دست بدم ، دوستای با ارزش، لحظه های با ارزش و حرفهای با ارزش....